Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Όταν η μνήμη ασθενεί ταχέως…

Όταν τους προηγούμενους μήνες οι νοσοκομειακοί γιατροί έδιναν τη μάχη για τα ωράρια εργασίας τους , τη μάχη για τη μισθολογική τους αναβάθμιση , ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των υπολοίπων κλάδων εργαζομένων σε αρκετά Νοσοκομεία στάθηκε δίπλα τους , εξέφρασε με το έναν ή άλλο τρόπο την αλληλεγγύη τους , παρά τις τριβές που κάθε τόσο αναδύονται καθημερινά μέσα στα Νοσοκομεία.
Όταν λοιπόν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι ρίχνονται σε μια μεγάλη απεργιακή μάχη , καλά θα κάνουν , οι νοσοκομειακοί γιατροί, να σέβονται την απεργία των υπόλοιπων εργαζομένων (ενώ θα έπρεπε και αυτοί να συμμετέχουν), να σέβονται το ρόλο του προσωπικού ασφαλείας του νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού.
Ας κατανοήσουν ότι τα μεγάλα προβλήματα του χώρου της Δημόσιας Υγείας απαιτούν κοινή δράση που και αυτή με τη σειρά της απαιτεί αλληλοσεβασμό και κατανόηση.
Αυτά προς το παρόν…