ΤΑ ΨΩΝΙΑ

            Της      ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Εκμεταλλεύτηκα μία στιγμή χαλάρωσης και πετάχτηκα στο σουπερμάρκετ .Εκεί στην Αχαρνών. Έγραψα σε ένα χαρτί τι πρέπει να αγοράσω.

Παρασύρομαι εύκολα,  με αποτέλεσμα  άλλα να πάω να πάρω και με άλλα να γυρνάω σπίτι. Αλλά, σαν όλες τις αμαρτωλές γυναίκες του κόσμου αγοράζω  πολλά, επειδή λειτουργώ σαν νοικοκυρά, που θέλει να έχει όλα τα απαραίτητα στο σπίτι της.

Πήρα το καροτσάκι και πήγα στο κατάστημα. Ένα λίτρο γάλα, ανθρακούχα αναψυκτικά, πράσινο τσάι, κρεμμοσάπουνο, λίγα αλλαντικά, ρύζι Basmati και Listerine  στοματικό διάλυμα (για να κρατήσω τα δοντάκια μου λευκά και λαμπερά). Εκτός λίστας  μπήκε μία μικρή κατσαρόλα  κουκλί (για σούπες και σος) που μόλις την είδα ένιωσα ένα κλικ μέσα μου και είπα να την κάνω δώρο στον εαυτό μου..

Στο ταμείο κόντεψα να πάθω  έμφραγμα.60ευρώ.Ρώτησα τι ήταν ακριβό από όσα είχα βάλει στο καλάθι μου. Η κατσαρόλα ήταν  ή πιο ακριβή 10.90 ,το στοματικό διάλυμα 7,18 αλλά ….πώς είναι δυνατόν με πέντε πράγματα να μου φύγουνε τόσα λεφτά; Η χαρά των προγραμματισμένων  και λογικών αγορών μετατράπηκε σε εφιάλτη. Πλήρωσα, άσχετα αν έσφιξα  τα δόντια μου και  έπνιξα την αγανάκτηση μου. Σκέφτηκα ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγα χρόνια θα ζούμε με αέρα κοπανιστό και θα λέμε και ευχαριστώ που ζούμε.

Στο δρόμο της επιστροφής,  εκεί που διαολόστελνα τον εαυτό μου για την απερισκεψία  μου και για την ελαφρότητα των επιλογών μου, πέρασα δίπλα από ένα υπόγειο όπου είδα μία ανοικτή πόρτα. Μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο ήταν πέντε αλλοδαποί. Είχανε αφήσει στην πόρτα τα παπούτσια τους. Μαζεμένοι γύρω από ένα στενόμακρο τραπέζι, με λίγα πιάτα  και  ελάχιστα τρόφιμα, μιλούσανε και γελούσανε. Λαμπερά μάτια  και λευκά καθαρά δόντια. Παρότι ήταν στενά και μίζερα αυτοί ήταν  χαμογελαστοί. Πού  και πώς τους χώρεσε όλους ; Ποιος ξέρει τι κουπί τράβηξαν όλη την ημέρα και με πόσο πείσμα  για να ζήσουνε έτσι; Ένοιωσα  παράξενα και  ο θυμός μου εξαφανίστηκε. Αντικρίζοντας την αισιοδοξία αυτών των ανθρώπων που δοκιμάζονται καθημερινά πολύ πιο πολύ από εμένα, ένιωσα μικρή και ασήμαντη. Φτάνοντας μετά σπίτι, είδα ότι μία από τις αποθήκες της πολυκατοικίας μου είχε μετατραπεί σε γκαρσονιέρα. Χωρίς νερό και τουαλέτα. Και εκεί ζούσανε άλλοι αλλοδαποί.

Είδα ότι κάποιοι, με λιγότερα από εμένα ,δεν πτοούνται τόσο εύκολα. Δεν λυγίζουνε μπροστά στις δυσκολίες. Η ακρίβεια δεν διαλέγει. Είναι για όλα τα στρώματα. Η ανεργία χτυπάει σε όλα τα επίπεδα .Η ανασφάλεια μας κυριεύει αλλά ..αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εμάς. Μακριά από την χώρα τους  ζούνε σε  συνθήκες απαράδεκτες, δίχως ένα προσωπικό τους χώρο και όμως χαμογελάνε στωικά .Ζούνε ενώ έχουνε ελάχιστες προοπτικές. Ορθοποδούνε μέσα σε μία χώρα που δεν προστατεύει ούτε τα δικά της παιδιά από την φτώχια και την μιζέρια. Στην Ελλάδα   που πλησιάζει απειλητικά την γραμμή από όπου θα χάσει  την διεθνή  χρηματοπιστωτική της αξιοπιστία . Στην Ελλάδα μας, που εξαθλιώνει τους Έλληνες εργαζόμενους αλλά παράλληλα λειτουργεί και με μαύρη εργασία .

 Πολλά είναι τα ερωτηματικά που συνδέονται με την αύξηση των μεταναστών στην χώρα μας. Δώσανε λύσεις σε μερικά επαγγέλματα, αλλά ο αυξημένος τους αριθμός προκαλεί  μία σειρά από προβλήματα. Η Ελλάδα ,σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει χαράξει μεταναστευτική πολιτική και δεν έχει την κατάλληλη υποδομή για να δεχτεί άλλους.

Θα γίνει η Ελληνοποίηση των παιδιών που έχουν γεννηθεί και διαμένουν στην Ελλάδα με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες;

Η πλατεία Βικτωρίας έχει καθιερωθεί πλέον ως ο χώρος όπου Αφρικανοί και Πακιστανοί πλανόδιοι έμποροι πωλούν την πραμάτεια τους;

Τους έδιωξε ποτέ κανείς;

Στην Γαλλία, που δέχτηκε πάρα πολλά μεταναστευτικά κύματα,  βρίσκεται σε εξέλιξη μια κυβερνητική πρωτοβουλία για τον ορισμό της εθνικής ταυτότητας. Μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση οργανώνει μια ημέρα απεργίας με τίτλο «24 ώρες χωρίς εμάς»: την ημέρα αυτή οι μετανάστες θα μείνουν στο σπίτι, για να δείξουν τι θα συμβεί αν σταματήσουν να εργάζονται και να καταναλώνουν. Στην Ιταλία,  βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση ΄΄Λευκή κορδέλα΄΄ ( υπάλληλοι του δήμου  επισκέπτονται τα σπίτια των ξένων κατοίκων και οδηγούν στο αεροδρόμιο όσους δεν έχουν νόμιμη άδεια παραμονής) .Εκεί  όπως και στις περισσότερες άλλες δυτικές χώρες, αν δεν θα υπάρχει κανείς για να κάνει τις βρώμικες και επικίνδυνες δουλειές(καθαρισμός των σπιτιών από τον τοξικό αμίαντο) θα δημιουργηθεί  μεγάλο πρόβλημα.

Για αυτούς δεν εφαρμόζεται το άρθρο 4 του Συντάγματος :ισότητα, ισονομία, ισοπολιτεία και ούτε το άρθρο 21, ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ή Ελλάδα μας ζει πλέον χρησιμοποιώντας στην μαύρη εργασία πάνω από 500.000 μετανάστες. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τα ολυμπιακά έργα και τους τόσους θανάτους αλλοδαπών για την τελμάτωση αυτών των έργων;

 Φτάνοντας στο σπίτι μου με το καροτσάκι γεμάτο και τις τσέπες μου άδειες  αναλογίστηκα πώς τα 60 ευρώ που κάνανε φτερά θα είχανε εντελώς άλλη τύχη  και άλλη αξία για αυτούς τους ανθρώπους.