Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Αγωνιστική πανστρατιά τους επόμενους δυο μήνες.


Είναι σαφές για μας  ότι με την αντεργατική λαίλαπα που έχει ξεσπάσει επιχειρείται, μέσα σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής  κρίσης και στο όνομα αυτής, να επιτευχθεί μια κολοσσιαίων διαστάσεων  αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου στη χώρα μας υπέρ των εχόντων και κατεχόντων και σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και μια τελική συντριβή των όποιων εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
 Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αξιοποιώντας  επί μήνες τώρα  ως  πολιορκητικό κριό την ιδεολογική τρομοκρατία  και πλύση εγκεφάλου των  εφημερίδων και καναλιών, έχει συνειδητά οδηγήσει (και έκανε ότι ήταν δυνατόν μετεκλογικά για να το καταφέρει) τη χώρα στο ζυγό της τριπλής  ξένης "οικονομικής κατοχής" (Διεθνές Νομισματικό ταμείο-ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-ΕΚΤ, Κομισιόν).
Ο λόγος είναι πολύ απλός :Μόνη της  ήταν αδύνατον να επιβάλλει τέτοια μέτρα χωρίς να υποστεί ραγδαία πολιτική φθορά ή ακόμα  και να κινδυνεύσει με …ανατροπή!
Άσχετα τώρα αν  ο Πρωθυπουργός της χώρας υποκριτικά «το παίζει» εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς …αντάρτης!
Είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι έχουν  πλέον απέναντί τους το πανίσχυρο μπλοκ όλων των αστικών δυνάμεων (ΔΝΤ, ΕΚΤ ,Κομισιόν, Κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑΟΣ, αστικά ΜΜΕ ) και ταυτόχρονα έχουν και τις τρικλοποδιές της αστικοποιημένης συνδικαλιστικής  αριστοκρατίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Οι δυο μήνες που έρχονται είναι πάρα πολύ κρίσιμοι!!!

Η «οικονομική χούντα», που έχει  αρχίσει να επιβάλλεται  πάνω στον Ελληνικό λαό, δεν  θα σταματήσει στα μέχρι τώρα εξαγγελθέντα ή εξαγγελλόμενα μέτρα (μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αποδιάρθρωση της κοινωνικής ασφάλισης, πάγωμα προσλήψεων).
Το σχέδιο προβλέπει πρόσθετα μέτρα και ήδη τα διαπλεκόμενα αστικά ΜΜΕ έχουν  αρχίσει να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη, διακινώντας «σενάρια τρόμου» για αύξηση του ΦΠΑ, άμεση περικοπή συντάξεων,  άμεση από φέτος κατάργηση του 14ου μισθού (δώρο Πάσχα-επίδομα αδείας) κλπ.

Όπως επισημαίνεται, η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει τον Απρίλιο και το Μάιο να πληρώσει τοκοχρεολύσια ύψους άνω των 22 δις. ευρώ (!) περισσότερα δηλαδή από όσα πρέπει να πληρώσει όλους τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου μαζί! 
 Όλο το πολιτικό και κερδοσκοπικό παιχνίδι θα παιχτεί  λοιπόν μέχρι τα μέσα του Απριλίου ,καθώς η κυβέρνηση πρέπει να δανειστεί μέχρι τότε σχεδόν όλο αυτό το ποσό(!) .
Δεν είναι τυχαίο που οι ηγέτες της ΕΕ όρισαν για τα μέσα Μαρτίου την πρώτη αξιολόγηση της Ελλάδας υπό το νέο «κατοχικό» καθεστώς. Τότε να είστε σίγουροι ότι θα πουν ότι τα μέχρι τώρα μέτρα δεν επαρκούν(!) και θα απαιτήσουν και νέα μέτρα, ακόμη πιο σκληρά εκβιάζοντας την κυβέρνηση ότι αν δεν τα λάβει δεν θα τη δανειοδοτήσουν. Ο στόχος είναι: ο συγκεκριμένος εκβιασμός να περάσει μέσω της κυβέρνησης του Παπανδρέου στον Ελληνικό λαό.
Ο  Γ. Παπανδρέου δηλαδή πολύ απλά με ένα διάγγελμά του  θα ισχυριστεί ότι  τα μέτρα αυτά δεν τα θέλει, δε συμφωνεί   αλλά τον εκβιάζουν ότι αν δε τα πάρει η χώρα θα χρεοκοπήσει .Το σενάριο του αντάρτη… που λέγαμε.
Οι εργαζόμενοι έχουν μπροστά τους ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ:
Η από την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου και μέχρι το Πάσχα  ρίχνονται στη μάχη με το σύνθημα «νυν υπέρ πάντων ο αγών» για να  φτάσουν… στην  Ανάσταση ή  παρακολουθούν χωρίς καμιά αντίσταση και μοιρολατρικά τα τεκταινόμενα και οδηγούνται υπό τις ιαχές της «οικονομικής χούντας» (Άρον άρον σταύρωσον  αυτούς) στην διά του  Σταυρού θανάτωση. Μόνο που για αυτούς δεν θα υπάρξει μετά τριήμερον... η ανάσταση!
Τόσο ωμά , τόσο απλά!
Όσο για την Ελληνική πολιτική αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική)  έχει μπροστά της την τελευταία ευκαιρία για τα προσεχή 10 χρόνια.
Η -ξεπερνώντας τις  ξεπεσμένες εργατικές αριστοκρατίες των ΓΣΕΕ και  ΑΔΕΔΥ- βάζει στην άκρη τις αντιθέσεις και πιάνοντας το νήμα από αυτά που την ενώνουν, παίρνει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται και ιδιαίτερα μέσα  στο συνδικαλιστικό κίνημα ,  ,ώστε  κάθε χώρος δουλειάς, κάθε επιχείρηση , κάθε υπηρεσία, κάθε νοσοκομείο, κάθε εργοστάσιο , κάθε γειτονιά   να γίνει φρούριο του ταξικού αγώνα ή γίνεται και επισήμως πλέον μέρος του προβλήματος που πρέπει να λύσουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας.

Δεν έχουμε παρά να επαναλάβουμε αυτά που αναφέραμε το βράδυ της εκλογικής αναμέτρησης της 4ης Οκτωβρίου 2009.(κλικ εδώ).