Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Ανοιχτή επιστολή του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Μολάων



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΟΛΑΩΝ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αγαπητοί φίλοι    Μολάοι 23-7-2013
Αγρότες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι,
Εδώ και δυο χρόνια, όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο, ανελλιπώς, υπεύθυνα και ειλικρινά  σας ενημερώνουμε για τις εξελίξεις τόσο στο θέμα της λειτουργίας του Νοσοκομείου μας, όσο και στο χώρο της Υγείας γενικότερα. Στην προσπάθειά μας αυτή, αρχικά, από κάποιες πλευρές αγνοηθήκαμε ή δεχτήκαμε ακόμα και επιθέσεις. Όμως δυστυχώς, κανένας δεν μπορεί πια να αμφιβάλλει ή να ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει.  Όλο αυτό το διάστημα, δίνουμε καθημερινά αγώνα και μέσα σε πραγματικά αντίξοοες συνθήκες, προσπαθούμε να «κρατήσουμε» τη λειτουργία του Νοσοκομείου στο καλύτερο δυνατό επίπεδο από άποψης παροχής υπηρεσιών. Με την ευκαιρία αυτή ευχαριστούμε όλους, όσοι από σας βοηθάτε με κάθε τρόπο.
Το Νοσοκομείο Μολάων και το Κ.Υ. Νεάπολης είναι γνωστό σε όλους ότι εξυπηρετούν μια μεγάλη περιοχή με κακό οδικό δίκτυο, μακρινές αποστάσεις  και  φτωχά λαϊκά στρώματα: αγρότες,  ηλικιωμένους χαμηλοσυνταξιούχους,  οικογένειες που τα βγάζουν πέρα πολύ δύσκολα. Παρά τις επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις ότι το Νοσοκομείο θα παραμείνει Νοσοκομείο και θα ενισχυθεί, όλες οι πράξεις τους, οδηγούν στο αντίθετο. Άλλωστε, η υποκρισία των πολιτικών δεν ξενίζει κανέναν πια.
Από τις αρχές του 2013 το Νοσοκομείο Μολάων δεν έχει νομική προσωπικότητα και πολύ σύντομα, θα πάψει να παρέχει υπηρεσίες δευτεροβάθμιας φροντίδας, δηλαδή, νοσοκομειακού επιπέδου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα παραμείνει ως Κέντρο Υγείας και Μονάδα Βραχείας Νοσηλείας δηλαδή μιας ημέρας, ενώ το Κέντρο Υγείας Νεάπολης θα υποβαθμιστεί σε απλό υγειονομικό σταθμό. Και όλα αυτά για το «καλό σας» όπως δηλώνει ο νέος υπουργός Υγείας.
Το Νοσοκομείο Μολάων και το Κ.Υ. Νεάπολης όχι μόνο δεν πρέπει να υποβαθμιστούν ή να κλείσουν, αλλά είναι αναγκαίο να ενισχυθούν με όλο το απαραίτητο προσωπικό και με την ανάπτυξη κλινικών και ειδικοτήτων που λείπουν, για την εξυπηρέτηση των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής αλλά και τη στήριξη του τουρισμού που φέρνει κάποιο εισόδημα στην περιοχή μας.
ΘΥΜΗΣΟΥ:  Κάποτε είχες Δ.Ο.Υ., είχες Ι.Κ.Α.  Του χρόνου τέτοια μέρα θα λες «ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ». Τραγική έλλειψη υλικών και προσωπικού στα νοσοκομεία και στα  Κέντρα Υγείας, σχεδόν οι μισές μέρες το μήνα χωρίς εφημερίες, ασυντήρητα ασθενοφόρα, χαλασμένα ιατρικά μηχανήματα, υπέρογκες αυξήσεις στα νοσήλια, διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή των ασθενών στις δαπάνες εξετάσεων, φαρμάκων, θεραπειών κ.λ.π., αύξηση των ανασφάλιστων ανέργων και σταδιακή παράδοση της υγείας στα ιδιωτικά συμφέροντα. Αποτέλεσμα; Αρρώστια και θάνατος.  Μείωση του προσδόκιμου χρόνου ζωής.  Οι άρρωστοι –που τα τελευταία χρόνια έγιναν «πελάτες»- κοστίζουν… και πρέπει να πεθάνουν.  Δεν ακούγεται απλά σκληρό..είναι σκληρό, όμως για όλους αυτούς μόνο οι αριθμοί μετράνε.
Α Ν Α Ρ Ω Τ Η Σ Ο Υ
ΠΟΙΟΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ «ΣΩΣΙΜΟ»;
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΙΘΜΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ;
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
Η απάντηση είναι μία: ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. ΚΟΙΝΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ.
Διαφορετικά είμαστε χαμένοι όλοι μας, ακόμα και αυτοί που σήμερα πιστεύουν ότι είναι ασφαλείς.
Τα σωματεία των Νοσοκομείων, των εκπαιδευτικών και οι σύλλογοι γονέων που σε λίγο θα βρεθούν μπροστά στο κλείσιμο σχολείων, των εργαζόμενων στους Δήμους, στις δομές του ΕΟΠΥΥ που θα καταργηθούν, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού Τομέα που καθημερινά απειλούνται με την ανεργία, οι μικροεπαγγελματίες, οι αγρότες, οι άνεργοι και όλη η κοινωνία που δεν θα έχει πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά, πρέπει να συντονίσουμε τη δράση μας. Κανένας δε μπορεί μόνος του.Στην κατεύθυνση αυτή, πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια για τη δημιουργία σε κάθε περιοχή ενός ισχυρού μετώπου για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών.
ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ. ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ.ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ